School Rage: Excuse Me!

Magkakaroon na naman kami ng fun run sa Sunday. Maagang gigising para mapanatiling aktibo ang katawan at dahil isa ito sa mga requirements sa isa naming subject. Pero para namang unfair ang nangyari sa amin. Kami ang pinagawan ng excuse letter para sa parents namin at HINDI LIABLE ang school sa mangyayari sa amin. Tama bang mang-iwanan sa ere?

Sorry kung kailangan ko itong sabihin dahil masyado naman kasing mababaw ang ginagawa sa amin. Hindi ba dapat ang nakakataas sa amin ang gagawa ng excuse letter para sa parents o guardian namin? Bakit kailangan kami pa ang gagawa? Hindi naman dahil sa katamaran namin at pagiging arogante kaya ayaw namin gawin ito pero dahil responsibilidad ng iba yan. Yan ang mga bagay na hindi dapat ginagalaw namin. 

Eto ang huli sa nangyayari sa amin. Hindi liable ang school sa mangyayari sa amin in case meron man. Talaga naman kailangan naming maging responsable pero may mga aspekto naman siguro na may panangutan ang eskuwelahan samin dahil mismong eskuwelahan ang nag-udyok para pumunta kami. Pano kung may estudyanteng aksidenteng nasugatan sa alay lakad? Problema niya ba yun at tatakbuhan na lang siya?

Alam ko hindi ito kasalanan ng eskuwelahan dahil maganda ang namumuno, may mga CR na aircon, at mababait. Pero kailangan namin kayo dito. Alam nyo naman na gagawin nang isang estudyante ang lahat para lang makakuha ng mataas na grado. Sana tulungan ninyo kami at wag iwanan.

Wala akong tinutuligsa at hindi ako nangbabanat sa kapwa dahil isa ako sa mga "walking vision-mission" ng eskuwelahan ko. (joke lang!) Isinusulat ko lang ang nararamdaman ko at ng mga kapwa ko "walkers" kasi alam namin may mali dito. Ayaw na naming maulit ito sa ibang batch dahil ayaw ko na may mag-blog na katulad nito. Gusto ko ako lang ang may ganito! Monopoly!

Crayon Love

Ano kaya ang feeling ng taga-La Salle at ang girlfriend mo ay taga-Ateneo?

Siguro pag summer masaya kayo. Malambing at intimate sa isa't-isa habang hinihintay magtapos ang Summer. Hassle pag pasukan na. Ikaw taga-Taft habang siya nasa Katipunan. Long Distance ang relationship dahil sa haba ng pila sa LRT at sa bagal ng agos ng mga kotse sa EDSA.

Ano kaya ang feeling pag-UAAP na?

Fixed na twice sa UAAP ang magkahiwalay kayo ng upuan sa big dome o kaya sa MOA Arena. Ikaw berde habang ang babaeng nagpapasaya sa iyo ay nasa kabilang panig at naka-asul. Sinisigawan mo at inaaway mo ang paborito niyang ibon. Habang siya naman ay minamaliit ang pana ng koponan mo. Away ba pagkatapos ng laro? Paano pa kaya kung ADMU vs DLSU pag final four at pag championship?

Ano kaya ang feeling pag nalaman ng kaibigan mo?

Hindi kaya napakahirap na ipakilala ang Atenean Girl mo sa mga die-hard La Sallista friends mo. Hindi ba mala-demilitarized zone ang dinner pag kasama mo ang mga katipunera friends niya at ikaw lang mag-isa na iba ang eskuwelahan? Hindi ba sobrang awkward na ang kwentuhan niyong kalalakihan ay tungkol sa bagong kainan sa U-belt habang ang gf mo ay nakatunganga dahil hindi ma-gets?

Ano kaya ang feeling pag pinapanaginip mo ang future nyo?

Sa Ateneo ba o Sa La Salle mag-aaral ang junior mo? Saan kaya kami ikakasal? Sa malapit sa Ateneo o sa puso ng Maynila? Hindi kaya mag-World War III pag kasal at reception nyo dahil Blue at Green na alumni at students ang bisita ninyo? Baka maisip mo na mag-imbita na lang ng mga kaibigan mula sa San Beda.

Paano kung dating taga-Ateneo ang gf mo at ikaw ay dating taga-DLSU?

Nasa puso mo pa rin ba ang galit sa Ateneo kung La Sallista ka? huhusgahan mo ba ang bf mo sa kulay ng damit at sinusuportahan sa UAAP? Kung single ka, kailangan ba hindi taga ADMU ang maging gf? Puso o Pride?

Eh kung ang crush mo ay galing sa isang Jesuit school at ikaw ay graduate ng isang karibal ng mga Jesuit?

Pride o Puso? Mamahalin mo ba siya o lalayuan dahil alam mo namang ayaw na ayaw mo sa Ateneo? Kung Atenista ka, ibabasted mo ba siya hindi dahil sa pangit siya mangligaw kung hindi dahil taga DLSU o taga-Beda siya? Asan na ang pagmamahal?

Buti na lang Carolinian ako :) Ang iniintindi lang ay kung ano ang kakainin sa Lunch at kung may barya pa para sa jeep. Pero nanghihinayang pa rin ako. Naging Leon ako habang siya ay .... God Damn it!

Happy Times, Random Thoughts

Sa wakas ay natapos na namin ang Video Project sa Theology. Sa lahat ata ng video projects ng mga grupo sa class namin ay kami ata ang imposibleng ma-archive ng Philippine Government. Ano naman ang dahilan?

1.) Ang title namin ay kanta ng The Beatles at ang mga musical scores namin ay galing lang sa youtube at beemp3. Kaya surrender kaagad kami kung kasuhan kami dahil sa walang-awang pag-download sa YouTube. Pero salamat na rin sa pag-share nyo sa YT.

2.) Sobrang na-impluwensiyahan ang movie namin ng Word of the Lourd at ng isa sa mga music video ng Radioactive Sago Project. Ang character ko at character ng isa kong kaklaseng galing sa isang chinese school pero hindi mukhang chinese ay halatang may indie touch. Walang script at puro kalokohan lang.

3.) Hindi rin masasabing Indie Film ang ginawa namin dahil nag-endorse kami ng dalawang inumin. Kaya pasalamatan sana kami ng Pepsi at San Miguel dahil in-advertise namin ang mga produkto nila for free.

4.) May subtitles ang film namin pero 50% lang ng movie ang meron nito. Dahil tinamad ako at bisaya ang karamihan sa linya kaya nahirapan ako i-translate ito into English subtitles.

5.) Wala si Tado kaya hindi talaga Indi Film ang ginawa namin. Isang hamak na Video Presentation sa theology talaga ito.

----------

Linggo. Umaga. Maaliwalas.

Sa isang boring na araw ay no choice kung hindi mag-laba na lang ako. Pumunta ako sa back door namin para mag-laba. Sa third floor ang maliit kong selda. Habang naglalaba ay napatingin ako sa kanan--kapwa labandero. Pagtingin sa kaliwa--WTF. dalawang manok. Inuulit ko--apartment, 3rd floor, manok. Punyeta. Sabungero kapit-bahay ko.

Ngayon ay conflict na sa pag-tulog ko ang mga manok. Titilaok ng alas-dos ng umaga pero hindi titilaok pag umaga. Talagang panabong sila at hindi natural alarm clock. Syempre dahil sa newbie sabungero ang kapit-bahay ko ay hindi nya na-anticipate ang masamang dulot ng pag-lagay ng manok sa third floor ng apartment complex.

MATINDING ULAN.

Basta nagising na lang ako na naging literal na basang sisiw ang mga manok niya. Tumitilaok pa naman kaya natuwa ako at buhay pa ang mga hayop ni Lord. Pero hindi ko alam kung maa-awa ako o maiiyak sa lungkot at bad trip sa mukha ng kapit-bahay namin. Mukha bang Batangas ang apartment namin para mag-lagay ng manok? Mag-hamster ka muna!

----------

Sa kauna-unahang pagkakataon sa 17 years of existence ko sa Earth ay hindi ako tinablan ng isang horror movie. Nakakatakot naman talaga ang pelikula pero sa sobrang paggamit ng utak ko ay nakalimutan nitong gumana para takutin ako habang ala-una na at nag-eedit pa rin ng film.

Gumana naman ang utak ko. Migraine nga lang. Hassle nga naman. Sana horror na lang at madali itong kalabanin pag sobrang takot ka na. Kumot lang ay wala na ang takot. Hindi katulad ng Migraine na kahit anong gawin mo ay parang mamamatay ka na dahil no choice kung hindi maki-ride sa sakit.

17 na rin pala ako para hindi matakot sa horror. Dumaan na pala ang edad kung saan ang parents ng GF (kung meron) ang kakatakutan. 

----------

Student Blues: Artistic Video Presentation

Malapit na ang pagtatapos ng 1st sem at amoy na amoy na ang simoy ng pagdurusa papuntang finish line. Binigyan kami ng isang napakatinding all-in-one na project sa Theology na nangangailangang kumanta, sumayaw, mamigay ng souvenir, gumawa ng dasal, at gumawa ng video. Dahil isa akong tanyag na adik sa computer ay na-assign ako sa pag-direct, pag-gawa ng script, at pag-edit sa video namin. Tungkol ito sa Teenage Experience about sa mga pagkakamali at kung paano tayo binigyan ng pardon ni Papa Jesus.

The Script

Hassle ang pag-gawa ng script dahil binigyan lang ako ng kalahating araw para tumae ang isip ko at maka-labas ng matinong scenes at script. Inuna ko muna ang mga scenes dahil hindi ganun ka-genius ako katulad ng ibang writers. Mga +1 IQ Points ang lamang nila sa akin. (Biro Lang!)

Kakaiba ang nagawa kong script. Hindi ordinaryong video project lang sa isang subject. Kinareer ko ang pagsulat dahil gusto ko na maging mala-pelikula ang script namin. Pang-cannes.

Naka-abot ako sa deadline sa scene making pero inabot pa ako ng additional na apat na araw para matapos ang script sa 27 scenes. Dahil may mga walang kwentang scenes ay nabawasan ito at naging 24 na lang. Meron ding alternate endings pero focus muna tayo sa normal na takbo ng "pelikula" at huwag munang isipin ang karagdagang stress at problema.

Director's Chair

Dalawa kaming director sa movie namin. Isa chinese at isang gwapo. Isa ako sa director at hindi ako Chinese kaya malamang alam nyo na kung sino ako. Mahirap mag-direct kung nagkakaroon ng conflict sa mga ideas, walang ginawa ang kaklase mo kung hindi mag-gangnam style, puro kagaguhan naiisip, at natatapakan pa ang shooting time sa mga hassle na assignments sa ibang subjects. Pero eto ang trabaho kaya no choice kung hindi gawin ang dapat gawin.

Ang kaklase ko na taga-ateneo at taga-sacred heart ang mga madali at masarap maka-trabaho. Walang arte-arts--film agad. Saludo na ako sa mga Atenista kaya wala nang iba pang dahilan para babuyin ang mga Jesuits dahil lang sa dati akong Bedista.

Minsan nakakahilo magbigay ng mga dapat gawin sa mga ka-group mates lalo na pag mas pinapakinggan nila ang trip ng hindi ka-grupo kesa sa importanteng gawain. Tumatahimik ako at hindi sumasama sa kanila pag nasisira ang plano ko. Yun ang weakness ko--sirain mo ang plano ko at sabog na ang araw ko.

Teddy-ting

Ang pinaka-hassle sa lahat--ang editing. Buong senses ko kailangan gumana lalo na ang mata para makita ang mga mali sa isang clip at kailangan gising hanggang madaling araw. Paborito kong trabaho ang pag-edit ng video dahil mas nahahasa ko ang creative skills ko na kailangan ko para matanggap bilang delivery driver ng KFC.

Isa sa mga trademark ko pagdating sa pag-edit ng films ay ang paglalagay ng subtitles. Masyado nga lang mahirap ang sa ngayon dahil may mga bisaya na lines na kailangan i-translate to English. Lahat kasi ng sasabihin na linya ay may English subtitles.

----------

Isang masarap na experience ang paggawa namin ng film dahil nabigyan ako ng isang linggo para tapusin ang pag-edit na hindi tulad sa iba kong naging projects na dalawang araw lang at kailangan ay wow na ang lahat ng pag-edit. Tinulungan kami ng chairman namin sa department, CES Officials, at ibang cast ng USC para maging ubod ng lubod ng gubod na ganda ang film namin. Hindi ako papayag na basta-basta lang "Project in Theology" ang ipapasa namin--FILM talaga.

Kaya medyo may pagka-indie touch ang film namin dahil maraming social issues ang tinackle at talagang may subtitles pa kung balak naming isubmit ito sa Cannes o sa Venice Film Fest. Pero siguro ipasa muna namin ito sa CITOM Film Fest bago ang mga international na film fest na mas malaki pa ang chance na manalo sa lotto kesa sa manalo ng award o ma-nominate lang.

May kasabihan na mag-trabaho ka sa isang bagay na ikaliligaya mo at hindi mo na kailangang mag-trabaho pa dito. Malamang si Bob Marley nag-sabi nyan kasi siya lang naman ang mahilig magbigay ng quotes.

Maling Paggamit ng Internet

Ang paboritong laruan ng mga kabataan, ang panibagong mundo ng mga forever alone na tao, at ang bagong paraan para magkapera ng mga nagsisimulang negosyante. Marami na talagang silbi ang internet. Mula sa boring pero simpleng look nito ay nag-iba ito bilang isang all-in-one world para sa lahat.

Pero habang umuunlad ang teknolohiya ng internet ay bumababa ang IQ ng ibang taong sa sobrang adik nila sa pag-internet ay nakalimutan na nila na may utak pa sila sa loob ng ulo nila.

1. #saFB

-Facebook, twitter, plurk, myspace, tumblr, linkedin, at iba pang mga social sites. Sa tinagal-tagal mong nasa cyberworld ay hindi mo pa rin ba alam ang pinagkaiba ng Twitter at Facebook? Puro mga #I'mhavingFUN na kalokohan sa facebook pero pag pinag-twitter mo ay tatanga-tanga. Seryosong isipan at hindi sabog na konsepto.

Kadalasan itong gamit ng mga ubod ng #papansin at #walangreallife na mga tao. Wala kaming pakielam sa hash tag na yan dahil sa paningin naming mga gumagamit ng FB, Number sign pa rin yan.

2. Wala kaming pakielam sa kinakain mo

-Instagram ang pinaka-ayaw kong app sa buong mundo. Tatandaan ko na nangangapa ang tao sa malilinaw na litrato tapos ngayon ay ipapa-oldies look para kunwari pinicturan nung Stone Age. Kailangan talaga na picturan ang pagkain kesa sa kainin na lang. Opportunity cost is so taas you know because kesa sa ikain mo ay inaksaya mo ang isang minuto sa pagkuha ng litrato at pag-filter. Malay mo dahil sa pag-aksaya mo ng panahon ay dapat sana ay tatama ka sa lotto o kaya magiging pangulo ka ng Pilipinas. Huwag maliitin ang segundong oras. 

At mas lalo walang pakielam kami sa slurpee mo. Flavored Crushed Ice sa isang convenience store lang yan. Pambihira pati P25 na bagay ay ififilter pa. Bili ka na lang sana ng razor sa 7-11 tapos pakamatay ka.

3. Ano ang mapapala namin sa cute mong hayop?

-Madalas na sa Facebook at 9gag ang mga picture ng mga cute na hayop. Grabe nila ipagmayabang ang saksakan ng ganda nilang pet at sa O.A. nilang pag-filter sa instagram. Unahin mo munang ipagmayabang ang picture ng kuya mo kahit mas mukhang hayop ito sa mga uod. (Hayop ba ang uod?) 

Sabagay ay stress-removal ang cute na hayop pero huwag namang araw-arawin dahil masyado nang nakaka-umay tingnan. Siguro may dalawang araw na di ka mag-popost saka mag-upload ng pics ng boyfriend mo.

4. Huwag ka nang makipag-kompetensiya sa mga pulubing nanglilimos

-Hindi naman siguro kailangan istorbohin ang mga kaibigan sa facebook para i-chat para magmakaawang i-like ang status o picture mo. Alam namin kung kailan ililike ang picture mo at kung kailangan ba itong i-like.

Ok lang kung fan page. Lalo na pag Happy Times Pilipinas-related ito. Tataas GDP natin diyan.

5. Mas masarap ang tunay na buhay

-7 bilyong tao sa mundo, magandang lugar, at slight na masarap na simoy ng hangin. Hangga't matino pa ang lahat ay bakit hindi tayo makipag-kita in person? I-value natin ang pristine condition ng mga pinutol na puno para itayo ang subdivisions natin. Pero ingat lang sa imi-meet lalo na kung nakilala sa facebook. Baka mabalita ka na lang na patay at nakita sa batis na hubad. 

Wise ka?

Trending Yesterday: Panic Buying

May mga point sa isang taon na sabog ang ekonomiya, bagsak ang palitan, bagsak ang grades ng mga estudyante at maraming iba pa. Ang Panic Buying ayon sa aking kaibigan na wikipedia ay isang term "to describe the act of people buying unusually large amounts of a product in anticipation of or after a disaster or perceived disaster, or in anticipation of a large price increase or shortage."

Pero kung sakaling ganyan ang mangyari sa pilipinas..handa kaya tayo?

Baka kasi akalain nila ang panic buying eh ang haba ng pila dahil ang lahat ay gustong bumili ng "panic" na produkto. Hindi po ito produkto o pagkain.

handa kaya tayo?

Baka kasi yung iba makipila sa napakakakakakahabang pila para cool sila. Nakiki-in. Wow na wow ang dating nila. Yung tipong naka "kontrabida jacket" pa sila kung pumila.

handa kaya tayo?

Malamang mabagal ang daloy ng trapiko sa pagitan ng mga utak ng mga pulitiko. Sa senado malamang-lamang magpapatawag na naman ng imbestigasyon bago ang pagtulong. Mauuna ang pag-patalsik sa Chief Justice kesa sa pangalagaan ang kalusugan ng mga kababaihan


handa kaya tayo?

Pag tinanong nyo si PNoy, malamang ngingiti yun. Mabubusog ba tayo sa ngiti nya? Sa Labi nyang nangitim?

handa kaya tayo?

Pano kung i-take advantage ito ng ating mga kalapit bansa? Ioverprice ang bigas, noodles at condoms. Eh eto ang malupit na scenario. Pano kung sugurin tayo ng Tsina?

handa kaya tayo?

Madalas sa ating mga pinoy ang habit ng pagla-last minute shopping. Yun ay isang uri ng panic buying dahil may oras ka na tinatarget. Kung ako sa inyo, December 26 pa lang, mamili na kayo ng ipanghahanda para sa December 25 ng susunod na taon. Wag yung kung kailan December 20-24.5 Bad daw yun sabi ni Ninong Manny.

Salamat at binasa nyo ito. Dahil dito, nadagdagan pa ang problema at karga ng utak nyo. Eto opinyon ko lang, gising mga pulitiko. Kayo lang naman ang bobong pinoy.

At kung sakaling namatay na sa gutom o binitay ang mga senador. Ang mainam nyong gawin ay mag-ipon ng mga kakailanganin sa bawat panahon. At pag nagkaroon ng depresyon, panuod-nuod lang kayo ng Eat Bulaga with matching iced tea and lechon na chibog.

Trending Now: Happy Times Pilipinas


Wise ako eh ; )

His Excellency President for Life, BC Gonzales, VC, DSO, MC, MBE, CBE, Ph.D

(Biro at kwela ang mababasa ninyong Article. Hindi talaga ito ang tunay kong balak kung maging Presidente man ako ng Bansa)

Ano kaya ang mangyayari kung maging Presidente ako?

Ang pinaka-una kong gagawin ay i-distansya ang sarili ko sa aking Political Party. Magiging ehemplo ko si Pareng Manuel Quezon sa kanyang sinabi na "My loyalty to my party ends where my loyalty to my country begins." Mabuti nang tawaging mangmang habang naka-upo kesa maging kontrolado ng mga TraPo.

Para maging cool ako, papalitan ko ang pangalan ng Departamento natin bilang Ministry ulit. Maganda kasing marinig ang Ministry of Education kesa sa generic na DepEd. Isasama ko sa iisang ministry ang Finance, Budget & Management, at DOLE para tawaging MILF - Ministry of Investments, Labor, and Finance. Oh diba ang cool marinig sa 24 Oras? Sana nga lang hindi tayo kasuhan ng M.I.L.F. at ng mga milf's dahil sa ginawa kong landmark name change.

Sa mga magkakaaway na pulitiko, baboy na palamunin ng gobyerno, at kapit-tuko sa pwesto pero naghihirap ang constituents, babantaan ko sila na ipapapatay sa mga bata ko para mag-tino. Bibigyan ko sila ng tatlong buwan para ayusin ang trabaho nila kundi ay makikita nila sarili nila na palutang-lutang sa Celebes Sea. Malaki ang gantimpalang ibibigay ko sa mga mabubuting pulitiko katulad ng season pass para sa CESAFI o sa NCAA.

Para mapatatag ang pag-kuha natin sa Kalayaan, pormal kong gagawing Bangsamoro ang Kalayaan Group of Islands. Para naman maging masaya sila ay magfufund ako ng SM sa Scarborough shoal. Problema na nila yun kung paano nila itatayo yun sa isang shoal. Ililipat ko rin ang mga big-time na mga kriminal sa Kalayaan especially sa Sansha kung saan pwede silang mamuhay ng normal.

Sa mga aktibistang always naka-schedule ang rally sa bawat pangulong dumaan, bibigyan ko sila ng all-expense paid trip sa China. Habang nasa loob sila ng Bus sa Beijing ay ikokontsaba ko ang Chinese Government na may mang-hostage sa kanila at barilin ang lahat ng walang kwentang militante. Additional friendship points yan sa China.

Para kumita ang Gobyerno ko, itra-transform tuwing gabi ang gusali ng kongreso bilang isang building para sa mga call center. Mas mapapahimok ko ang investors na mag-invest sa Pilipinas. Every weekend ay pwedeng maging host ang Malacanang ng mga birthday parties, debut, at JS Prom. Siguro P8,500 per hour ang singilan dun. Hindi pa kasama dyan ang pagkain at fee sa pagpapa-picture with me.

Every lunch ay mag-iinvite ako ng mga kainan para mag-luto sa akin. Kunwari pa-contest kung sino ang may pinaka-masarap na Bulalo. Ang premyo siguro ay autograph ko at free pa-picture sa akin. Dadalhin ko ang gabinete ko at ng Timor-Leste para ubusin lahat ng dinala ng mga contestants. 

Dahil kailangan ang Republika natin ay "green", hihimukin ko ang lahat ng taong-bayan na mag-mangrove planting sa backyard nila. Problema na nila yung kung paano tutubo ang Mangrove. Basta nagawa ko ang trabaho ko na himukin ang Bayang Pilipinas.

Para naman makalimutan ng bawat Pilipino ang kani-kanilang mga problema, once a month akong magkakaroon ng Martial Law at after 3 hours ay babawiin para sabihing joke lang yun. Syempre tatawa ang mga Pilipino at magiging dahilan para makalimutan ang mga problema sa buhay.

Para makatipid sa space, ilalagay ko sa iisang malaking bahay ang bawat embassies sa Pinas. Mala-big brother ang dating kung saan bawat galaw nila ay kita ng camera. Ibebenta ko ang TV Rights para dito para kumita ang Gobyerno.

Surrender na ang gobyerno sa pag-claim sa Sabah. Wala namang silbi yang lupain na yan kung mapunta sa atin. Inyo na yan Malaysia! Pero mag-fofocus ang gobyerno sa pag-claim sa Baja California at mag-fafabricate ng mga mapa kung saan bahagi ito dati ng kaharian ni Lapu-Lapu.

Gagawin kong tourist attraction ang Mindanao sa pagtayo ng isang Abu Sayyaf Theme Park. Eto ang realistic version ng Counter Strike. Syempre ang bibisita ay Counter-Terrorist at ihi-hire ko ang mga Abu Sayyaf, Rajah Sulaiman Group, CPP-NPA, MNLF, at MILF para maging Terrorist Forces sa laro. Oh diba ang gandang marketing strategy?

At ang pinakahuling balak ko sa pagiging Presidente, never ever magkukwento sa love life. Blind items lang about sa cabinet members ko ang i-share ko sa mga reporters. Katulad ng "Bakla at may gusto si Minister 1 kay Minister 2"


(Karamihan sa mga walang saysay na ideas ay nagmula sa malikhaing pag-iisip ni Jethro Cagasan)